22 Aralık 2008 Pazartesi

NoTHiNG...



Hani bazen öyle anlar gelirki dolarsınız dertlerden kötülüklerden sıkıntılardan paylaşacak insan ararsınız konuşacak açılacak ama bulamazsınız... bulsanızda açılamaz derdinizi anlatamazsınız oturursunuz aşşağı içinizde kalır kendiniz başa çıkmaya çalışırsınız boyunuzu aşar boğulursunuz içinde umudunuz direnciniz kırılma noktasına gelir.... işte ben o radde geldim artık dayanamıyorum beni kimse anlayamıyor ama kimse , kimseye derdimi anlatamıyorum kimsede dinlemiyor zaten herkes menfaatçi herkes bencil olmuş tek dert kendilerininki buna ailemde dahil... yeter ama sıkıldım :(( kaldıramıyorum ,bu yükü kimse tahmin edemez neler yaşadığımı kimsede bilemeyecek zaten...yalnızım ama yalnız kalmaya da ihtiyacım var. sadece size bu kadarını söylüyorum blog ...iyiki varsınız birazcık olsun rahat hissediyorum kendimi... ;( bir süre buralarda olamayacağım ama söz veriyorum bomba gibi döneceğim mabedimi sevgili kraliçeye bırakıyorum o size ve buraya iyi bakacaktır... sevgiyle kalın...


3 yorum:

nefertiti dedi ki...

ben burdayım dıyorum ama dınlemıyorsun kralım..ben tek başıma bakamam koca şehre..gitme hibiryere bak bütün şimşekleri indiririm üzerine....zor kullandırmaaa yaaaaa:(

efsa dedi ki...

dönem dönem kapanmalı insan belki de kendine. yeniden hayata farklı bakabilmek adına gitmeler de gerekebilir, ama ne mutlu ki sana dönünce seni karşılayacak kollar hazır.

Unknown dedi ki...

off tuşu bazen çok işe yarıyor amenhotep, aynı şeyleri yaşamışız belliki, akışına bırak.. zaman denen lanet iyi gelicektir..
sevgiyle kal, çokta özletme...